پژوهش بررسی فنون روابط عمومی و ارتباط با رسانه‌ ها در 50 صفحه ورد قابل ویرایش

فهرست مطالب :

 

 

مقدمه

 

تاریخچه روابط عمومی در ایران (قرن حاضر) قبل از پیروزی انقلاب اسلامی  

 

روابط عمومی در ایران پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی 

 

آموزش روابط عمومی در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی  

 

تعاریف روابط عمومی از نظر رکس ماریو 

 

ویژگی های یک مدیر روابط عمومی 

 

سازماندهی در روابط عمومی 

 

افکار عمومی 

 

وظایف روابط عمومی در سازمان 

 

نمایشگاه 

 

سخنرانی 

 

سفر مطبوعاتی 

 

معاشرت مطبوعاتی 

 

راه اندازی دسته های مشورتی 

 

نشریه داخلی 

 

قفسه های اطلاعات

 

راه اندازی یا تک اطلاعات 

 

آرشیو تخصصی

 

نظام پیشنهاد ها 

 

گزارش اداری 

 

تریبون آزاد کارکنان 

 

برنامه ریزی برای رهبران فکری 

 

انتشار کتاب و کتابچه 

 

راه اندازی روزنامه دیواری کارکنان 

 

برگزاری مراسم 

 

برگزاری همایش 

 

انتشار بولتن 

 

مجله ویدئویی 

 

راهنمایی ارباب رجوع و تابلو راهنما 

 

سفر تبلیغاتی 

 

انتشار بروشور 

 

نتایج 

 

 

مقدمه :

 

یکی از مشکلات روابط عمومی ها درکشورما فقدان منابع علمی و مکتوب دراین حوزه می  باشد از دیرباز و از زمانی که روابط عمومی بعنوان یک رشته و حرفه در کشور ما متولد شد، به دلیل آن که تولد این حرفه جدید براساس نیازها و زیر ساخت های موجود در کشور ما جوابگوی این نهاد اجتماعی نبود، سازوکارهای مناسب هم برای توسعه و ارتقاء روابط عمومی ایجاد نشد ولی با گذشت زمان و ایجاد نیازهای جدید درجامعه در حال گذار ایران نیاز به داشتن روابط عمومی های کارآمد بیش از پیش احساس شد. با سواد شدن در صد بیشتری ازمردم، ایجاد تمایلات تساوی طلبانه، بالا رفتن توقعات مردم از حکومت، گسترش وسایل ارتباط جمعی، اهمیت یافتن هرچه بیشتر افکار عمومی، رشد صنایع و شرکتهای سهامی و … ازجمله این عوامل به شمار می روند.

 

اداره کل تبلغیات معاونت امور مطبوعاتی و تبلیغاتی به عنوان متولی روابط عمومی های کشور همواره کوشیده است باهمکاری و هماهنگی روابط عمومی ها، ساز و کارهای لازم را جهت پیشرفت و توسعه روابط عمومی های کشور را فراهم سازد.

 

تاریخچه

 

روابط عمومی در ایران (قرن حاضر) قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1322 شمسی با تصویب هیأت وزیران، اداره پی به نام «اداره کل انتشارات و تبلیغات» تشکیل شد که وظیفه اصلی آن بیشتر در جهت انتشارات و تبلیغات در آن زمان بود. با تشکیل این اداره به مرور تبلیغات و ارتباطات در دستگاه های دولتی مورد توجه قرار گرفت.

 

روابط عمومی به صورت امروزی آن حدود 37 سال در ایران قدمت دارد. اولین روابط عمومی در سال 1327 شمسی از طرف شرکت نفت ایران و انگلیس در ایران به وجود آمد که مرکز مهم ترین تشکیلات و فعالیت های آن در آبادان بود و در تهران فقط یک دفتر داشت این شرکت در توسعه فعالیت های خود به تدریج در سایر نقاط ایران از جمله اهواز، مسجد سلیمان، کرمانشاه و دیگر مناطق نفت خیز اقدام به ایجاد دفاتر نمایندگی کرد. این روابط عمومی مطابق با سلیقه و فکر موسسین انگلیسی خود به نام «اطلاعات» انتخاب شده بود از سال 1323 که همزمان با ایجاد کنسرسیوم و تأثیر و دخالت فکر و ایده آمریکایی در فعالیت های مختلف شرکت نفت بود. این بخش به نام روابط عمومی تغییر نام داد و شامل اداره ارتباط با کارکنان و روابط عمومی شد.

 

بدین ترتیب شرکت ملی نفت ایران به وجود آورنده اولین تشکیلات روابط عمومی در ایران است. غیر از این، از تشکیل نخستین روابط عمومی در دستگاه های دولتی تاریخ دقیقی در دست نیست و اصولاً روابط عمومی در بخش دولتی با نام «انتشارات» و «مطبوعات» آغاز به کار کرد. بدین ترتیب که هر یک از موسسه های بخش دولتی در سازمان کلی خود یک دفتر انتشارات، مطبوعات دایر کردند. از این طریق چه به صورت مستقیم یعنی انتشارات و چه به صورت غیرمستقیم یعنی از طریق مطبوعات که آنها را نماینده افکار عمومی می شناختند. با مردم سایر ارباب رجوع ارتباط برقرار ساختند. این روال همچنان ادامه داشت تا این که به موجب لایحه قانونی مصوب هشتم فروردین ماه 1343 شمسی وزارت اطلاعات تشکیل شد و بعد از تأسیس وزارت اطلاعات در اواخر دهه چهل این وزارتخانه به مسأله روابط عمومی اهمیتی جدی داد و برای شروع سازمان روابط عمومی صنعت نفت با تشکیلاتی دولتی پس از مدتی تغییراتی کلی در روابط عمومی دولتی در وزارت اطلاعات انجام شد.

 

در بدو امر قسمت هایی که در وزارتخانه ها و سازمان های دولتی به اعمال نوعی فعالیت های روابط عمومی اشتغال داشتند، دفاتر اطلاعات و انتشارات نامیده شدند و وزارت اطلاعات و جهانگردی پس از تصویب عنوان کلی «اداره کل اطلاعات و انتشارات و روابط عمومی» سازمانی برای روابط عمومی های دولتی تدوین کرد که بر طبق آن اداره ها باید تعدادی کارمند داشته باشند. لیکن در عمل هیچ یک از وزارتخانه ها و حتی تشکیلات بزرگ دولتی این تعدادی کارمند در بخش روابط عمومی نبوده اند. در سال 1348 شمس به پیشنهاد وزارت اطلاعات و جهانگردی و تصویب هیأت وزیران، نام دفترهای اطلاعات و انتشارات در کلیه وزارتخانه و سازمان های دولتی و وابسته به دولت به اداره «اطلاعات و روابط عمومی» تغییر نام یافت.

 

اداره های روابط عمومی وزارتخانه ها و موسسه های دولتی در عین این که فعالیت مستقل داشتند ولی از نظر سیاسی عموم فعالیت های خود را با یک اداره کل در وزارت اطلاعات و جهانگردی به نام شورای اطلاعات و انتشارات روابط عمومی هماهنگ می ساختند. و رئیس با مدیران کل روابط عمومی وزارتخانه ها و موسسه های دولتی یا تائید وزارت اطلاعات به این سمت برگزیده می شدند.

 

روابط عمومی در ایران پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی  

 

پس از پیروزی شکوهمند انقلاب انقلاب ایران به رهبری حضرت امام خمینی (ره) در بیست و دوم بهمن ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و هفت وزارت اطلاعات و جهانگردی هم بر طبق مصوبه مورخ هفت خرداد ماه سال هزار و سیصد و پنجاه و هشت شورای انقلاب به وزارت ارشاد ملی و حدود یک سال و نیم بعد به وزارت ارشاد اسلامی تغییر یافت.